Πέλαγο γόνιμης γης

Όπου

κι αν ταξιδεύεις
να χεις λευκά πανιά
που να μυρίζουν γιασεμί
Ψηλά κατάρτια
να αρμενίζουν
το πέλαγο γόνιμης γης
στο φως της αγάπης
κι ας μην
τη βλέπουν τα νησιά
μήτε να την θωρεί
το ανάμα του φάρου
Ας την φορούν οι γλάροι
ας τη μιλά η θάλασσα
να της γελούν τα βότσαλα
να τη γεύεται
το ακριβό φιλί του ήλιου
να την ασημώνει το φεγγάρι
Σαν χρυσαλιφούρφουρο
να λάμπει στις κόρες των ματιών
Να ακροβατεί ανάμεσα
στα αβίαστα λιβάδια
που χόρεψαν την ομορφιά
και ήπιαν της νύχτας τα σημάδια
Κι αν αντικρίσεις ουρανό
από τα παιδικά σου χρόνια
τότε η αλήθεια σου θα δει
πως η αγάπη
είναι ρίζα από ψυχή!