Μεταξύ ιλαρότητας και γελοιότητας

Μου το λεγε ο μπαμπάς μου 

κλειστο το στοματάκι σου αυτά που λες 

πρώτα εσένα πονάνε. 

Κι έπειτα σαν πως με ήξερε γελούσε 

γελούσε τόσο όμορφα ο μπαμπάς . 

Μα  τι να πει που τόσο του έμοιασα 

κατά τα λεγόμενα της γιαγιάς. 

Ετσι λοιπόν ενώ το καλοκαιράκι φορούσε 

το γαλάζιο του φόρεμα κι εκεί 

που πίνοντας τον καφέ μου στο μπαλκόνι

έπαιζα με τα δυο σπουργίτια 

που με επισκέφτηκαν ήρθε να μου ταράξει

την γαλήνη το ακουσμα της συμφωνίας 

των κομμάτων του τόπου μου . 

Γέλασα και το γέλιο μου είχε τα μάτια 

της ειρωνείας. 

Το πέπλο της πικρής καραμέλας 

την γεύση του κυδωνιού.

Να που σήμερα θα μπορούσα να δω ακόμη 

και το χειροκρότημα να βουρλίζεται 

στις παλάμες μου . Οι πατέρες του κράτους συμφώνησαν σε μια εκστρατεία υπεράσπισης μερικής ελευθερίας . Δια το καλόν του Έθνους θα πρέπει να αποβάλλομεν πας συμμορίτην . Τρόμαξα και μόνο με την σκέψη . Γύρισα το κεφαλι μου η κυρα Θεοδοσία άπλωνε στη ταράτσα . Όμορφα που μύρισαν τα ασπρόρουχα ! Μα τούτη η βελονιά έκατσε στο κεφαλι μου σαν γκαστρωμένη μέδουσα που βρήκε τον τόπο της να γεννήσει τα παιδια της . Συνέχισα να γραφω κι αρχισαν τα ερωτήματα το ένα πισω από τα άλλο . Δεν ξεχνούσα βέβαια το πως κουνούσε το μαντήλι της αρχής η προεκλογική καμπάνια . Δεν ξεχνούσα πως ειναι ο καιρός που μετριούνται τα κουκιά που ανάλογα θα έδειχναν τα φουσκωμένα μπαλόνια. Αρχισα να μαζεύω στο χαρτί τα ερωτηματικά που σκόρπισαν τόσο κι απέναντι από τούτη την ωραία σύμπλευση να προσπαθώ να σώσω οτι σώζεται για να μην ξεμπροστιαστεί το σύμβολο της αηδίας που νιώθω . Πείτε όμως καλοί μου παρουσιαστές .Χρόνια τώρα η Παιδεια τραβάει τα μαλλιά της από τη θαλασσα μπας και σωθεί από την κάθε τετραετούς φοίτηση της καρέκλας σας . Η εκπαίδευση γρατζουνά τα σωθικά της γιατί ανάλογα με το που ειναι η κεφαλή σπουδάζει ματώνοντας μια από το ένα και μια από το άλλο της αυτί . Κι ο κόπος των θρανίων σαν μαριονέτα σε σχοινί . Η υγεία στα ράντζα κρέμεται κι οπου κυλά ο παρας βρίσκει το γελιο να ακουστεί. Και δε μιλώ για εξωτερική πολιτική εκεί αλλου βαρά ο ταμπουράς κι αλλου το έργο θα φανει . Κι αν συνεχίσω θαρρώ βιβλίο πως θα βγει . Πείτε μου εσείς οι γνώστες πότε ακούσατε ανθρώπινη φωνή που ήσασταν να πλεύσετε σε συμπλεξη να σπάσει το απόστημα να δει ανάσα το παιδί . Τώρα λοιπόν κοπήκατε για του ανθρώπου την πνοή; και πόρτα πόρτα θα γυρνάτε μοιράζοντας πάλι του άλλου το ψωμί . Μεταξύ ιλαρότητας και γελοιότητας υπάρχει κι η ντροπή . Πριν έρθετε λοιπόν στην πόρτα μου φροντίστε οι απαντήσεις σας μην ειναι σε κουτσό σκαμνί .Α! και κάτι τελευταίο . Μια που θα κάμετε τον κόπο πες τε και στο λαό αν το θυμάστε για τούτο τον εργατικό το νόμο που δούλους εχει γράψει και η ταφόπλακα καίει τη σιωπή στου κάθε εργάτη την ζωή 

Κι είναι τόσο ζεστη παρεα τα σπουργίτια !