Αντιφέγγισμα

Η αλήθεια μου μπαίνει 

βουβά στο πρόσωπο σου 

γίνεται φως ,

υστερα φάρος του λιμανιού

πετά σαν γλάρος , 

φτάνει σε ένα κλαδί του ονείρου μου, 

κελαηδά όπως ενας μικρός αποσπερίτης 

μυρώνει τα φύλλα της μηλιάς

κόκκινα κατακόκκινα μήλα ,

μετρώ τα μάγουλά σου 

στα ροδα της αγριοτριανταφυλλιάς 

κι έτσι όπως φυσά

ξυπνούν οι γυμνοσάλιαγκες 

να πιάσουν το φεγγάρι .

Τόσο απλά κρατω 

την άκρη της αιώνιας θάλασσας 

χερι με χερι στον πηγαιμό της αγάπης

βήμα το βήμα ως το ατέλειωτο 

ως εκεί που χτυπά η καρδιά. Ακούς!