Γυναίκα

Μη μου ζητάς 

να κλείσω τα μάτια δεν το μπορώ 

Δεν ζω στην επιφάνεια 

Είμαι στο τώρα στο πλαι σου ,

στην άηχη ανάσα σου 

μα δεν είμαι μονάχα ο έρωτας 

Είμαι αγάπη, θρήνος, βυζί, 

μια γη με χίλιές περικοκλάδες 

ενας ουρανός γεμάτος 

πολύχρωμα πουλιά 

κι είμαι αντάρτης στο αδικο, 

η αγκαλιά των παιδιών 

το δάκρυ του ζεστού φιλιού 

είμαι η ρίζα με τα πολλά χερια 

είμαι η σφεντόνα του αγοριού , 

ο θυμός της έφηβης 

είμαι η γέννα κι ο πόνος του θανάτου 

βροχή και κύμα 

που αγκαλιάζονται στην αστραπή 

είμαι το στήθος που ακουμπάς

γαλήνη για να βρεις, 

η θάλασσα που τραγουδά 

στο τρυφερό σου χάδι 

ο ωμος σου, 

το ένα μάτι σου στο φως,

το της ψυχής σου άτι 

να κολυμπάς στις ρεματιές 

να τρέχεις στα άγρια νερά , 

το κάτασπρο σου στόμα 

που θα σε κάνει να γελάς 

το αστείο σου 

κι ο βραχος που ακουμπάς

Μη μου ζητάς να λέω απλά πως ζω

το χω χαράξει σε μια ατέλειωτη γραμμή .

Είμαι γυναίκα αγάπα με

σαν άνθρωπο όπως σ αγαπώ  !