Ενας άγνωστος δικός σου άνθρωπος

Ενας άγνωστος δικός σου άνθρωπος 

Δεν άκουσες το γέλιο μήτε το κλάμα 

μήτε τον ήχο της φωνής 

δεν ξέρεις τίποτα για τη ζωή του 

Γνώρισες μόνο στιγμές απο την ψυχή του

στη σιωπηλή του ηχώ 

χόρταινες την ψίχα του

ξεδιψούσες στα χρωματα του

κι ήταν δικός σου άνθρωπος 

Κάθε μέρα μαζί

Στο πεζούλι του κόσμου 

στη μυρωδιά των αστρων 

στη γεύση του βλέπω και νιώθω 

Εκεί που κανείς δεν υπάρχει παρα μονάχα εσύ 

κι ο δικός σου  άγνωστος άνθρωπος

Σ αγγίζει, σου μιλά, γελά και λυπάται 

αθέατος και ορατός ψυχής 

ντύνεται μαζί σου τα βράδια 

στολίζετε την κάθε πλευρά της μέρας

σου μαθαίνει , μαθαίνεις 

γνωρίζεις δρόμους που ίσως δεν είχες δει 

Αυτός ο αόρατος δικός σου άνθρωπος 

Κι έρχεται ξαφνικά μια στιγμή έτσι όπως 

μπήκε στη ζωή σου να φύγει . 

Και νιώθεις να πονάς να σου πήραν 

ένα κόμματι της καρδιάς σου  

και τότε βλέπεις . 

Βλέπεις τους περιπατητές της ψυχής

αυτούς τους κύκνους που κολυμπούν μέσα σου 

και ξέρεις πως από εκεί θα σε κοιτούν 

Τα χνάρια τους ειναι εκεί 

αγαπημένα χνάρια των άγνωστων δικών σου 

Καληνύχτα Κατερίνα Μακρή .Σε ευχαριστώ !