Σκέψεις απλά σκέψεις

Τόσα μήπως τοσα άραγε
κολλημένα στις φτέρνες
και στις κορδέλες του μυαλού
Ένας κόσμος αμφισβήτησης
και ερωτηματικών.
Και πως αλλιώς
αφού το κάθε μας ξημέρωμα
μοιάζει με ρουλέτα που παίζουν
κάποιοι για μας χωρίς εμάς .
Πνιγμένοι σε δυο λίστες
η μια του πρέπει και του μη
η άλλη του μπροστά
με ραγισμένη τη ματιά
που κρύβεται πίσω απ τη θημωνιά
μη και τη βρει η αλήθεια που πονά.
Μα άραγε να αξίζουν τα ανθρώπινα αισθήματα
να ζουν με ένα μακιγιάζ;
Μιλάμε , μελετάμε τα λόγια της αγάπης
μα αναρωτιέμαι αξίζει
καμιά απ τις κορδέλες των θαυμάτων της
να περπατούν στο δρόμο μας
χωρίς το βασικό της υλικό ..χωρίς εμπιστοσύνη
Ας μετρήσουμε την πίστη στο πρόσωπο
στο λόγο , στον φίλο στο συμπαθέστατο άτομο,
σε αυτόν που θαυμάζουμε σε αυτόν που αγαπάμε
Α γ α π α μ ε με όποιο χρώμα της αγάπης .
Δεν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου
Αυτός λογάει κείνα που του ζητούν
οι αγύρτες που σαν νούμερα μας γράφουν
και σαν μηχανές μας υπολογίζουν .
Ας δούμε πως το θέμα δεν ειναι ,
εσύ ,εγώ και ο Μηνάς
Μα κείνο το σπάσιμο της ανθρωπιάς
ετούτο θέλουν να χαρούν και στη σκακιέρα
τα πιόνια τους να μοιράσουν
Ας αφήσουμε λεύτερο ότι δεν μας αγγίζει
κάθε πουκάμισο έχει τα κουμπιά του
κανείς δε κατηγορεί το γιακά που μένει ίδιος
Ο κορμός ειναι ο καθένας από μας
δεν εχει σημασία που ακουμπάνε τα κλαριά του
Το δάσος μ α ς υπάρχει !