Αθανασία

Πόθησες μάνα 
τον Πόντο λευτερο να κοιτάς 
Λαχτάρησες γιέ μου 
να ξεδιψάσεις στης Σμύρνης τα νερά 
Κόρη μου την Κύπρο 
γαλαζοπράσινα αρμενίζεις 
στα μάτια σου να λυτρωθεί 
Τόσοι σταυροί 
πως να σηκώσουν τα πανιά 
στο χώμα πλαι 
φυτρώνει ακόμα η φωτιά 
Σπαθί της μνήμης 
το στερνοπούλι που γεννά 
ηλίανθους και γιασεμιά 
Αθανασία στο όνειρο 
που καρτερά τη λευτεριά !