Αύρα

Σκερτσόζες ώρες

κωπηλατούν στα νερά του δειλινού
Μοιάζουν κηλίδες που φόρεσαν πόδια
να σεργιανίσουν την αντίκρυ γειτονιά
Χαμηλώνουν τα στόματα
να φιλήσουν τις πολεμίστρες
των κάστρων
που αγέρωχα τα μυστικά τους κρύβουν .
Αμέθυστος φαντάζει να ναι
σε ζυγιασμένο ουρανό
κείνο το ξεπεταρούδι που αναπαμό
δεν έχει κι όλο μελώνει το φιλί
και τρέφει το φιτίλι.
Ω !! αύρα μου εαρινή
ποια να ναι η νόνα σου
τίνος ευχή με αστρολούλουδα
τύλιξε το λαιμό σου
και γιόμισε η νύχτα φως
κι η μέρα πλέκει σ' αργαλειό
πολύχρωμο υφαντό !