Επειδή έμεινα παιδί

Επειδή έμεινα παιδί 

γλιστρώ και πέφτω στα βράχια

κι ανασηκώνομαι λευκό κύμα  

μπορώ να βλέπω 
τους κήπους στα μάτια

αναγνωρίζοντας απ το χώμα τα αγκάθια

δωρίζω τους κόπους μου 
χωρίς ανταλλάγματα

επειδή έμεινα παιδί 

κλαίω στο ψέμα 
και γυμνώνομαι στην αλήθεια 

βυζαίνω στο στόμα 
τη ρόγα της λεύτερης ανάσας
απλώνω τα χέρια 
να αγκαλιάσω πουλιά στον άνεμο
στολίζω το δώμα της ψυχής μου 
με κοριτσιστικες κορδέλες 
που φτάνουν στα συνεφα 
επειδή έμεινα παιδί 
λάτρεψα 
τα ανέγγιχτα μάτια του ουρανού 
την ώρα που έραβα 
τ άστρα στο προσκεφάλι σου !