Φιλία

Παίζοντας πιάνο μοίραζε τα πλήκτρα κι όπως πετούσαν ψηλά σπουργίτια γεννιόταν Χόρευαν καφετιές μπαλαρίνες πέφταν κοχύλια στην άμμο λίγο αρμυρίκια λίγο σκόνη πεταλούδες κι ανέμισμα φωτιάς Γελούσε η γη φυλούσε το παρτέρι κι ανάμεσα στα μάτια του τζίτζικα ψιθύριζε της λίμνης το τραγούδι Τόσα και τόσα έδινε κι η κούπα γέμιζε κουκούλια να σπάσουν φυσαλίδες Κι αλήθεια εχει αρχή και τέλος ο ουρανός; και τούτη η θάλασσα ακόμη διψά Να δεις καμιά φορά θα βρουν οι γλάροι σ απάνεμο ταξίδι να τριγυρνά η ομορφιά !