Αναγνωστήριο

Απόλυτη σιγή 
δραπέτες τα λόγια μου
Κουδουνίσματα να ξυπνήσει ο ήλιος

στην κουπαστή του καιρού

Μια γλυκιά  τρυφεράδα  απλώνει 

τα δίχτυα της στο λιβάδι των ματιών

Στις μύτες κύκνοι σκιαγραφούν

το νόημα της αγκαλιάς

Σε βρίσκω στο αναγνωστήριο της ψυχής

Μυρίζει προζύμι έτοιμο να αναμειχθεί

με τα φτερά της παπαρούνας

Σε ένα καλάθι φράουλες τρέχει ένα φιλί  

Γελώ στον άνεμο κι αυτός 

με ένα τραγούδι απαλό μου απαντά

Γελά και παίρνει η νότα χρώμα

να ζωγραφίσει κήπους με ρόδα μες το στόμα

Πως το γέλιο από  δροσοσταλίδα  μια σταλιά

χωρά τον κόσμο μες το τσεπάκι  σου καρδιά!