Στο άσπρο δωμάτιο

Επαναλήψεις
Κουρντισμένες σαν από άλλη εποχή
Ξαναζεσταμενες αυταπάτες
γυρνώντας το κουτάλι και το κυνηγητό
ηδονής , αυταρέσκειας , κι ίσως
η νέα μικρή πια να του ανήκε
Άνθρωπος που χόρταινε πια
στο βυζί του σίγουρου
και ξεροστάλιαζε για λίγο κενό .
Το ιστορικό του διάβαζε ο γιατρός
που τον πρόσεχε .
Σπασμένοι κύκλοι και ξανά κύκλοι που ούτε
μια άκρη δεν βρίσκαν να ενωθούν
Και τώρα κύριε Φώτη έχετε κανέναν
να σας ακούσει κάποιον να σας ξυπνά το πρωί
ραντίζοντας τη μέρα με ένα δροσερό φιλί ;
Ξέρετε κοροϊδεύουμε τη ζωή
μα εχει κι αυτή τις μικρές σφαίρες
στηρίζει έναν καθρέφτη στον άνεμο
κι έρχεται κάποια στιγμή που εκεί καρφώνει
όλο το βιος του καθενός μας .
Σκεπτικός στεκόταν ο κύριος Φωτης
Ξαφνικά θυμήθηκε το κοριτσάκι του ,
τον άνθρωπό του όπως την αποκαλούσε
Η Αννουλα ήταν για καιρό σύντροφος του
πρωι , μεσημέρι, βραδυ εκει
Να μιλούν , να γελούν, να απλώνουν
το αλφα της στιγμής και να τους βρίσκει το ωμεγα
της μέρας , και πάλι απ την αρχή .
Κάποια στιγμή ομως η Αννουλα άνοιξε την πόρτα
και του ειπε να περάσει εξω .
Βλέπεις δεν εμοιαζε με καμια . Δε φοβόταν να παλεψει .
Ειναι κι αυτές οι γυναίκες που δήλωσαν την δική τους δυναμη
οχι στη φωτογραφια αλλα στη σφραγίδα τους
Αλλάζει όμως το χούι; Μόλις βαριόταν απ τα δύσκολα
ανέμιζε σε άλλες πλατείες . Κοροιδευε το παλιό
και κανακευε το καινούργιο . Μια γλυκια νοσταλγία πέρασε
μέσα του . Αλλα μόνο για μια στιγμή .
Κυριε Φώτη κάτι σας ρώτησα . Άυριο μπαινετε χειρουργείο
Ποιόν να ειδοποιουσουμε ; αμήχανος ο κυρ Φώτης .
Κοίτα τωρα αυτός που μιλουσε για ψυχές
ουτε μια δεν εβρισκε . Η Αννουλα που ναναι η Αννούλα;
Συμβιβάστηκε με την άδεια πορεια .
Τους συγγενείς μου γιατρέ . Μοναχα αυτούς .
Ολα καλα κυριε Φωτη ολα θα πανε καλά .
Ετούτη η φραση του θυμιζε τα λόγια της .
Ησύχασε ολα θα πανε καλα αυτό του έλεγε εκεινη .
Η θύμιση του γέλιου της τον γέμισε δύναμη
Αχ κυριε Φωτη περαστικοί έρωτες πολλοι
μα να ξερες ποσα φυλά η αγάπη !