Γλυκοφιλουν τα απαλά φώτα

Απαύγασμα 
μια άλλης ηθικής το απόβραδο
Γυμνό στο μοβ 
μοσχοβολά τον ρομαντισμό του
Ανέμελα πετά 
τα πέπλα στα στήθια του ουρανού
σφουγγίζοντας και την τελευταία 
σταγόνα της κούρασης . 
Φουσκώνει τα νερά της σιγής
να δροσίσει λαλιές των φύλλων
Γλυκοφιλούν τα απαλά φώτα
τις κορυφές των δέντρων .
Τενόρος της όπερας ο αγέρας μελώνει
τις νότες της ζεστασιάς
Στους λεπτοδείκτες βαδίζουν στιγμές
έτοιμες να ξεκλειδώσουν γαλάζια κύματα 
κι εγώ που πελέκισα 
την πέτρα με ένα γαρύφαλλο 
στη μουσική του αφήνομαι να σ αντικρίσω !