Έτσι για να θυμάσαι πως........

Περασμένες τρεις η πόλη κοιμάται

λίγα λαμπιόνια μένουν με τα μάτια ανοιχτά
για να ακούγεται η ανάσα της
χειμωνιάζει και το κρύο έχει αρχίσει
να περνά στα σωθικά σου
το άγγιγμα του βελονιάζει την καρδιά

περπατάς αμέριμνος, αμίλητος
έτσι αφημένος στη σιγαλιά του κόσμου
δίπλα απ τη γέφυρα ..την κοιτάς και οι σκέψεις τρέχουν
αλλοπαρμένες τρελές στο γύρω γύρω του νου
Αχ και να υπήρχε μια γέφυρα να ενώνει τις καρδιές
των ανθρώπων ..να τανε λέει ο κόσμος μια καδένα
στο λαιμό του ουρανού κάθε κρίκος και μια ψυχή
κάθε ψυχή μια κομμένη πνοή
που συμπληρώνει μια άλλη

Ένας κρότος περίεργος σε τρομάζει
σε βγάζει απ τα αστέρια
σκύβεις να δεις όχι ..όχι δεν είναι σκύλος
Άνθρωπος είναι .
σε ένα σπίτι χαρτόκουτο με σκεπή μουσαμά
κάνεις να του μιλήσεις και εκείνος σκεπασμένος
με μια ξεφτισμένη κουβέρτα σου γυρνά την πλάτη

Μια φωνή μέσα σου σου μιλά …. Ηλίθιε
τι τον ξυπνάς εσύ θα κοιμηθείς στη ζεστασιά σου
θα ξυπνήσεις το πρωί πλένοντας το πρόσωπο 
και πίνοντας καφέ,εκείνος θα ξυπνήσει απ τ’ αγιάζι 
που θα του τρυπά το μεδούλι της ψυχής του 
και θα πλυθεί από κείνες τις στεγνές
στάλες που θα στάζουν απ το τσούξιμο των ματιών
κάποιοι ‘’ άνθρωποι ‘’ τον έστειλαν εκεί του πέταξαν
τον μπόγο των τσακισμένων ονείρων στα πόδια
του φόρεσαν το τρύπιο αμπέχονο της απογοήτευσης
και ένα ζευγάρι κομμένα σανδάλια αντοχής
να περπατά στον ορυμαγδό της απόγνωσης 

-Πάψε.. μη μιλάς πονάς
-κι εσύ ονειροπόλε πειρατή μιλάς 

για γέφυρες σαν ακροβάτης σε σκηνή
-Πάψε σου λέω μη μιλάς
-τρέξε βάλτο στα πόδια κρύψου στη γωνιά σου
κάνε ένα τσιγάρο και στον καπνό του πέτα πινελιές
έτσι για να χρωματίσουν τα μάτια να βάψουν την μνήμη
μα να ξέρεις αυτές οι εικόνες περνάν απ το βλέμμα
κολυμπούν στο στέρνο και χτυπούν 
τους κροτάφους του νου έτσι για να θυμάσαι 
να θυμάσαι γιατί κάποιοι ‘’ άνθρωποι ‘’
πάλι θα ρθούν να σου πουν 
‘’ για καλύτερες μέρες για πλαστές θολές βεγγέρες
για σκόνες που φεύγουν με ένα φύσημα ανέμου 
και σκορπίζουν φρούδες ελπίδες στο παντού
και στο πουθενά. Για μύριες κηλίδες με άσφαλτους νόμους
που αντικρίζουν το ψέμα σε άδεια κελιά 
για παγίδες που δένουν τη δική σου
πατρίδα σ αλυσίδες θεριά ‘’

περπατάς με βήμα γοργό ..τρομάζεις .. μονολογείς 

-Μίλα μου μίλα μου και μείνε εδώ .. συνείδηση !