Θέλει ψυχή να κρατάς απ το χέρι την αγάπη δίχως στρωμένα βήματα

Περάσανε τα χρόνια
κι όμως τίποτε δεν άλλαξε
Από τα έρημα δέντρα πέφταν πάνω τους
οι πευκοβελόνες τρυπούσαν την σάρκα
μα δεν έφτασαν ποτέ στην καρδιά.
Οι κεραυνοί έσπαζαν στο χορτάρι τους
μα το σπαρμένο τους χώμα
κυοφορούσε στο σώμα του καινούργιες γέννες
μικρές λιαχτίδες που άνοιγαν σαν νούφαρα
Ο χιονιάς πέταγε τις νιφάδες του
να σκεπάσει το σπιτικό τους
όμως οι φλόγες εκείνες οι πύρινες ανταύγειες
που βγαίναν απ τα σωθικά τους
γινόταν λιοπύρι κι έλιωνε η παγωνιά
Το κενό φορώντας το άδειο του σακάκι
χτύπαγε την πόρτα τους.. βοή από το πουθενά
δεν άκουγαν ..τραγούδια έπλεκαν σε υφαντά
Ιστούς αράχνης δέναν στα σκοτεινά
οι χρόνοι κι οι καιροί
κι ένα χαμόγελο κερί φώτιζε τη ρωγμή
μη βρουν χαραματιά και τους τυλίξουν στη σιωπή
Οι λυγμοί στήναν καρτέρι στα παράθυρα τους
κρυστάλλινες μικρές βροχούλες τρέχαν στα τζάμια
θόλωναν το τοπίο τους
προσφέροντας τις μελωδίες του ήχου τους
Ω!! διαμαντένιες μορφές γαλήνης
τόσα και τόσα πέρασαν .. μα κοίτα
χέρι με χέρι προχωρούν
στ ακρογιάλι χρυσαφένιας ακτής
τα βήματα χτύποι ζωής
τα λόγια κόκκοι σε αμμουδιά απέθαντης πηγής
Στους ώμους γέρνει ο ήλιος ζεσταίνοντας τα κορμιά τους
τα μαλλιά τους άστρα που ακουμπούν με τις άκρες τους
τα νεφελώματα
τα μάτια φορτωμένα με ωκεανούς ζωσμένους με κοράλλια
τα χείλη κόκκινα κύματα που φιλιά στάζουν σε βράχο
φιγούρες ουρανού και γης
Αερικά που φάνηκαν στη γη σε μιας ανάσας την οσμή
……………..η Αγάπη κι η Ψυχή !