Αλαφροϊσκιωτα

Κι ειναι εκείνα τα μικρά
τα τοσούτσικα θαύματα
που ξεχωριστά άγγιζαν τα φύλλα σου
Τα πότιζαν με τις ανάσες σου
κι ας μην τις είδες ποτέ
Tούτες οι μικρές τελείες
βούιζαν στο δέντρο
σαν μελισσούλες που άπλωσε τ ανέμι
Δροσοσταλιές τις είπες
νάνοι του σύμπαντος τους φώναξες
μα το ξέχωρο μέσα σου
καμπάνα που ολημερίς χτυπά
Έστρωσες το σπιτικό
με μαθήματα που γνώρισες
κι ως διάβαιναν τα κύματα
τα παπούτσια σου
κρεμάμενα στις νότες λαλούν
Μικρός κι άδηλος κήπος
που χώρεσε στο σπέρμα σου
Μήτε το χρώμα των ματιών δεν έμαθες
μα τι να αλλάξει ο πίνακας
που δε γνώρισε ο χτύπος
Τι να χαρεί το γέλιο
σαν νιώσει χαρα η αορτή
Μη με ρωτάς
το κόστος του ονείρου
βαλάντια έζεψε σωρό
μα ειναι ακριβό
να αφήνεσαι μες το κενό
κι ότι κρατάς
να ναι ατέλειωτο υφαντό
που μπλέχτηκε
σε ψίχας όμορφο ιστό
κι αλαφροϊσκιωτα χτυπά
βελόνι η καρδιά !