Πραματευτής

Μεταφέρω πουλιά των αιώνων
να στολίσω κλαδιά πυρωμένα στον ήλιο 
Του χτες του σήμερα του αύριο στολίδια 
να ντύσω τις τριανταφυλλιές πλουμίδια 
Χαρές που γεύτηκαν το χθες στο σήμερα να γεννηθούν 
λύπες που σκέπασαν γιορτές να γείρουν να ξεκουραστούν 
χαμόγελα ήλιους χαρίζω στις ρίζες ν αναστηθούν 
κι απ τον νερό του μαστραπά να πιουν παιδιά 
πέταγμα να χουν στα ανοιχτά με ανοιγμένα τα φτερά 
Γυρίζω χρόνους τρελούς και τους βαφτίζω λογικούς
ξερίζωμα να χει η ψευτιά κι η αλήθεια να λαμποκοπά 
Μοιράζω μίλια θάλασσας να χουν οι γλάροι συντροφιά 
καμιά ματιά μόνη να μην κοιτά 
Πραμάτεια που χει  στο πέλαγο την μουσική 
στο ξάγναντο τον ήχο από θυμαριού φωνή 
Ζουμπούλια στήνω σ ουρανό τ άρωμα να ποτίσουν 
τ αγέρι να ναι ένα φιλί δροσιά σε κάθε Ανατολή 
Κερνώ της λύρας το κρασί κόκκινη νότα να φανεί 
κι αφήνω ψίχουλα ζεστά να βρουν τα κάτασπρα φτερά 
Λευκό χαρτί μ αποτυπώματα βαθιά 
να χει βρει ο δρόμος χέρια να δέσει να χουν 
τα κυπαρίσσια χρώματα φύλλα αγκαλιά 
Στου όλου τον ακριβό τον μπεζαχτά 
κίνημα να ναι η ανθρωπιά !