Στα ίχνη του καιρού

 Τρύπησαν τα λαμπιόνια 

 χαθήκανε τα στρας 

 ότι απόμεινε θαρρώ

 έγινε αλμυρό νερό 

 και κάτι μικροί ναυτίλοι 

 να βλέπουν κάθε δείλι

 πως ξεπηδάει η φωτιά 

 από μια σπίθα με καρφιά

 Κι αυτές οι βιτρίνες
 πως κουράζουν
 τα μάτια στα τρύπια
 παπούτσια 

ευτυχώς αγκομαχάει ακόμα
ένας ζεστός χειμώνας

να προσέχεις άνθρωπε
φυσάει .. κενό!