Μικρές εκμυστηρευσεις

Και ξέρεις τι φτάνει;

να αγαπάς σαν έφηβη 

που εδεσε τα μαλλιά της στο φως

την ώρα που πρώτη φορά

καρφίτσωνε στο στηθος το ρόδο 

σαν πεταλούδα 

που πριν σκάσει απ το κουκούλι της 

ειχε μυρίσει τη γλάστρα με τα γιασεμί .

Ανάβει το φως της μέρας

και κάτω απ την ομίχλη του φθινόπωρου 

σκάει μια γλώσσα ήλιου . 

Σαν χειροφίλημα 

στ ανεγγιχο χάδι που επλασε τη θάλασσα !