Πολύτιμα κι ασήμαντα

Δήμητρα ..
Να σου θυμίσω Κατερίνα .
Όταν γεμάτη απελπισία σου είπα 
με απέλυσαν .. συμβαίνουν αυτά είπες
Γιωργή στο βλέμμα σου συνάντησα
τον ήχο της συμπαράστασης
Δημήτρη έφτανε να μου κρατάς το χέρι
κι εσύ Αθηνά μ αγκάλιασες
Ήξερα πως θα το περάσω
μα τι σου ειναι ..το νιώθω

Γιάννης ..
ΜΙχάλη για σκέψου χώρισα σου είπα κι εσύ ..
Μη μου λες τίποτα είπες έχω κι εγώ προβλήματα
κι ήμουν έτοιμος να τ ακούσω
μα δες πόσο μακριά έφυγες 
δε θέλω να ξέρω είπες μ αρεσεις όταν γελάς
Μαρία να ξες πως είμαστε εδώ ψιθύρισες
και θαρρείς πως χίλιες πλάτες
κεντήθηκαν στους ώμους μου
Πετρή σαν να σπαγε βράχος ακούστηκες .. όπα εδώ μαι
κι ας ήξερα πως μόνος θα περπατούσα
μα πως αγγίζει .. το χάδι

Δέσποινα ..
Φοβάμαι ρε παιδιά.Ξανά στην αναμονή
στους άδειους τοίχους κι εκείνο το ζω δε ζω
να γυρίζει σφίγγοντας τη βάνα του μυαλού μου
Αχ βρε Θανάση πως με έκανες να γελάσω
με τούτη τη γκριμάτσα .
Χάθηκες Κωστή .. τρόμαξες ..πολύ θλίψη
Θα ρθω μαζί σου είπες Σοφία κι ας ήξερα
πως τα χιλιόμετρα ήταν πολλά
Ει μην ξεχάσεις .. μια αναπάντητη θέλω
να σε παίρνω να μιλάμε μαζί θα το περάσουμε
Μικρή μου Ανθή πως ρίγησε η φωνή μου
κι ας ήξερα πως τα χείλη μου θα μάτωναν
απ το δάγκωμα μα πάλι κόκκινα θα γινόταν
μα τι ζεστασιά ακόμη και στη γύμνια

Με μια χούφτα άμμο αλλάζει ο κόσμος 

Κι εσύ μιλάς για μίση για αποστάσεις
για νεκρωμένες ψυχές ..
με ποιο δικαίωμα .. χαμήλωσε άνθρωπε
κι άσε να δείξει το μπόι η ψυχή !