Ξυπόλητος Πύργος

Κι εκεί που περπατούσε
ξυπόλητος στα νερά της βροχής
άρχισαν να ξαναζωντανευουν στα πόδια του
κάτι χαλασμένα χαλίκια του ..θα
Το καπέλο τους ένα παλιό νόμισμα
με πολλαπλές όψεις
Πότε μύριζε μπαρούτι
να φοβάται μη βγει στο δρόμο η μιλιά
πότε πετούσε φωτιές
να κάψει το φρεσκοψημένο ψωμί
πότε γελαστά σαν απουσία
που κρυβόταν απ το βλέμμα
πότε σαν πλαστικά λουλούδια
που περίμεναν το χώμα να σεργιανίσει πλάι τους
γεμάτα σπασμένες υποσχέσεις
του χτεσινού χαρτιού
που έσταζε την ιστορία του
σαν βολικό μπαλκόνι σε άδειο ουρανό
Οι πατούσες σήκωσαν το πέλμα
να ξεσκεπάσουν τα λασπωμένα
από χρόνους κουτσά πετρώματα
Στ ' αγνάντι του φουριόζος
ένας Λευκός Πύργος εξιστορούσε
στους επισκέπτες του , τη γέννα της γοργόνας.
Άνοιξε τα χέρια σφυρίζοντας τα πουλιά
ει !! φώναξε ..τα ψίχουλα του κόσμου να βαστάτε
στον πετροπόλεμο κερδίζει κείνος που έχει τα φτερά!