Μυστικά

Κι όπως βάδιζα
στα πεζοδρόμια του ήλιου
ένα μικρό περιστέρι
εμεινε μπροστά μου
τριγύρω του δυο τρεις
απορίες στο μπόι του

- Που εισαι; τιτίβισε

- Μετρούσα τα χρώματα
του πλακόστρωτου
που κοιτάς
κι ανέμισαν οι πανσέδες

- μα δε σε είδα

-κοιτάει κανείς τα μάτια
στο βήμα του;

- λιόγερμα πως να φανούν
οι σκιές

- μα δεν εχω χρωμα
φλέβα σου ειμαι

γελάσαν οι α-πορείες
χύθηκαν τα μυστικά

και πως ... σου έμοιαζε !