Μονός αριθμός

Ποτέ δε της άρεσε να μιλά με δεκαδικούς αριθμούς 

Όχι όχι ήξερε πως σε αυτούς μπαίνει η έγνοια του όλου

Ιδρώνει το μαλλί από τα πολλά κεφάλια 

που κουβαλά πάνω του . 
Λερναία ύδρα τα χέρια που αποζητούσαν το χέρι
μιας άλλης ανάσας .Εκεί χωρούσαν οι δεκαδικοί γινόταν

εκατοντάδες , χιλιάδες σπόροι και κόκκοι της θάλασσας .

Αν μπορούσε θα τους κράταγε όλους στην αγκαλιά της. 

Για κείνους έβγαλε φτερά να τους μαζεύει απ την θάλασσα 

κι ύστερα να τους δίνει το είναι της να κρατούν ένα χέρι . 

Ποτέ όμως δεν της άρεσε να της δείχνουν 
το δρόμο της καρδιάς. 

Αυτός για τον καθένα ένα μονοπάτι είχε 
που μονάχα δυο γόνατα τον γνωρίζουν ,
αντλούν την ανάσα απ το δικό τους πηγάδι και ξεδιψούν 

Και ποτέ δε σήκωσε το χέρι να χαστουκίσει 
τον γκρίζο άνεμο ,να σπάσει το ποτήρι 
με τις φουσκάλες και τα άδεια του λόγια. 

Εκείνη ήξερε που πήγε, τι έκανε ,τι έσπασε ,τι πέταξε 

κι έτσι ξεφλούδιζε το μανταρίνι του χρόνου. 

Κάποτε η μυρουδιά του την μεθούσε ,
άλλοτε δυο τρεις πιτσιλιές έπεφταν στα μάτια 
κι άλλοτε πάλι τόση δροσιά πότιζε στα χείλη.

Μα σαν διάλεγε να πει για αγάπη 

ένας κύκλος ,ένας μίσχος κι ένα μικρό ξαποστασι 

σχημάτιζαν το δυο. 

Στα μάτια της ποθεί η θάλασσα να παίξει με τα αστέρια,

ο έρωτας κυλιέται σε ρόδα και αγκάθια 

κι εκείνες οι μικρές κυδωνιές που κάποτε 

γυάλιζαν τη φλούδα τους ακόμη κι εκείνες 

έναν κίτρινο ήλιο φορούν . Έτσι έμεινε στα χρώματα . 

Κρατά το αδύνατο στα χέρια και τίποτε άπιαστο δεν υπάρχει 

Ποιος κερδίζει την αγάπη;