Ασπρόρουχα

Τόσες λευκές 
σιδερωμένες σελιδες γνώρισα
μα κείνα τα τσαλακωμένα
ρουφουσανε τα λόγια μου 
Ειναι που ετουτα 
τα αγνωστα χέρια μου 
τρέφουν την ελπίδα
να τα κρατήσουν τα πουλιά
Με την λαλιά των άστρων
στα δάχτυλα  
να παιζουν με τον ήλιο
πολύχρωμα παιδιά 
στην ίδια γειτονιά 
Ονειρικός ο δρόμος!