Αναπάντητα

Αλήθεια υπάρχει κοντούλα και ψηλή ζωή; 
υπάρχουν μεγάλα και μικρά όνειρα 
κι αν ναι ποιος τα κρίνει ;
Ποιος κρίνει τον τρελό 
που λαχταρά τη λογική
τη λογική που λαχταρά την τρέλα 
τον έρωτα που αναζητά την αγκαλιά
με δυο φιλιά να ζήσει ζωή σε μια στιγμή
τα χέρια τα σφιχτοδεμένα που τρέμουν
μη και λυγίσουν και πάψει η αγάπη 
να έχει στον κόρφο τα φτερά 
τα δάκρυα που στάζουν τη χαρά 
κι εκείνα τα μικρά τα ασήμαντα 
κουτάλια της σιωπής που τάισαν 
ώρες μοσχοβολιάς κι ατέλειωτης 
συντροφιάς με λόγια που αχνά μιλούν
ψωμί, νερό που ξεδιψά 
κι απλώνει τη δροσιά 
Τόσα που έμαθα τίποτε δεν ξέρω 
κι ανίδεος περπατώ σε ένα όνειρο 
που χίλια σκοτάδια γνώρισε 
μα περίσσεμα το φως γεννά 

''τρέξε όνειρο κι εγώ θα σε φτάσω 
σκαλίζοντας την ψυχή ''