Άτιτλο

Κι όμως 

καθώς πετούσαν
τα περιστέρια
σε είδα να πετάς

σε κείνο τον ουρανό
που χτίσαμε εσύ κι εγώ

την ώρα που γεννηθήκαμε
βυζαίνοντας τις ρόγες
της αιώνιας άνοιξης

έτσι και πάλι σου άπλωσα το χέρι
ποτέ μη φοβηθείς
το κάψιμο των λουλουδιών!