Στο μίλημα του Αυγερινού

Μια κόκκινη μπάλα έγινα
κρεμασμένη στα δάχτυλα
του Αυγερινού .
Στο μίλημα του μήνυσα
Όταν περνάς στα χνάρια σου
χαμόγελα να σκορπάς
στις αυλές του κόσμου
σεργιάνι στις σκεπές τους
Έτσι πως λίγο απ τα άσπρο
στολίστηκαν μοιάζουν
ζεστά τραπεζώματα
στο φίλεμα του ουρανού
Να τραγουδήσεις πάνω απ τα φύλλα
λυγερόκορμες κυράδες μηλιές
να σπείρουν το φιλί τους
Μην ξεχάσεις να ανάψεις το φως
στο δώμα που πλαγιάζουν ψυχές
κι απ το καντήλι των ματιών
φλόγισε το νούφαρο της αγάπης
Κι αν φτάσεις κει στο νοιάζομαι
δώσε μου ένα φύσημα
να αφεθώ στη σκέψη που με κουβαλά
επάνω της να αφήσω
τις πούλιες της έγνοιας μου
να περπατούν σα ρόδα που μιλούν
Έχουν το μπλε της θάλασσας
της θαλπωρής το αγέρι
κι ένα φτερό από πουλί
που απλώνεται
σαν χούφτα σε άλλο χέρι !