Ρόδο ψυχής

Να γιατί όταν μιλώ για σένα

χαμογελά ο ήλιος σαν παιδί
γιατί φυτρώνουν στα μάτια μου
τα πιό όμορφα λουλούδια
γιατί ξέρω πως μ ακούς
στη σιωπή γιατί διαβάζεις τ άγραφα
γιατί τίποτε να μην πω
ολα θα τα χεις μάθει
γιατί ανάμεσα σε μένα κι εσένα
κατοικεί μια ψυχή
μπορώ να αφήσω το δάκρυ μου
κι αναζητώντας το δρόμο του
πέφτει στη χούφτα σου
να κεράσω το λιόγερμα φωτιά
κι εσύ να ανάβεις το φιτίλι
να γιατί σε ήξερα πριν σε γνωρίσω
είχες περάσει μέσα μου
πριν καν ξυπνήσει η αυγή
γιατί σου μίλησα
στην γλώσσα των πουλιών
κι εσύ κελάηδησες
γιατί ακόμα πριν δω τον κόσμο
ήσουν η γη μου
πριν σου δώσω του χτύπους
ζεστά κρατούσες την ανάσα
γιατί φυλάς το γέλιο μου στα χείλη
που παπαρούνα ανοίγει
πέταλα στο λιβάδι μου
Αύρα ολόδροση καλοκαιρινή
καταμεσής της θάλασσας
κύμα σου γίνομαι κι ακουμπώ
σε ένα φιλί στεριά και ουρανό 
Τόσες φορές που σε είδα 
γεμάτη που είμαι που ακόμα 
κι ο ουρανός ζήλεψε 
τους κόκκους της άμμου μου
κι έριξε φως  να γίνουν άστρα 
Πιότερο τη γη λάτρεψα 
γνωρίζοντας σε κάθε λουλούδι
την μυρουδιά σου 
Στα δάχτυλα που σε κρατώ
και πως ανθίζει η θάλασσα !