Στάλες βροχής

Τι ειρωνεία 

τώρα που νότισε το χώμα 

στεγνωσανε οι ρίζες. 

Μονάχα ένα φως 

έμεινε να θυμίζει 

τις δυο πλευρές σου άνθρωπε

Κι εκείνη η ικεσία των άστρων 

να γεννηθούν απ την αρχή

πως βουίζει τα δάχτυλα των κρίκων

να δέσει η καδένα 

Ένα κελάηδημα 

πως φτάνει να ξυπνήσουν 

άκαπνα τα πουλιά 

Κοιμήσου μικρό μου 

ράβει κορδέλες ο καιρός

να ντύσει τον αέρα 

τραγούδι λέει ο Αυγερινός !