Κι ειναι τούτα τα πρωινά 
που θες να κεράσεις 
τον κόσμο όλο 
γιατί κοιτάς το φως 
γιατί ακόμη η καρδιά σου 
ξυπνά με ένα παιδί 
έτοιμο να πάει στο σχολειό της ζωής 
Γιατί βλέπεις το χαμόγελο σου 
να τραμπαλίζεται στους μίσχους των πουλιών
γιατί ανάβεις εντός σου τον ήλιο
Θες να φωνάξεις καλημέρα κόσμε
να ακουστεί απ άκρη σ άκρη 
κι ύστερα απλά να αφουγκραστεις 
τον αντίλαλο σε τόσες ανάσες 
Ανοίγεις τις χούφτες και με ένα φύσημα 
πετούν τα περιστέρια με ένα τιτίβισμα γλυκό
να ανθίσουν γη και ουρανό !