Κρυφές συνομωσίες

Απομεσήμερο 

Οι δρόμοι ήσυχάζουν 

Απ τη γειτονιά των λουλουδιών 
φαίνεται η ντάλια να τραγουδά 
στο αυτί του ήλιου 

Κρυφες συνωμοσίες της ομορφιάς 

να σαγηνευσουν τα μάτια των ανθρώπων.

Μεθυσμένος αέρας φιλά το μαγουλό μου .

Υπνωτισμένος καιρός μα τόσο ζεστα 

συναντά το δειλινό .

Σαν βήματα που γελούν να σκεπάσουν 

το σύννεφο του άγνωστου . 

Κι εγω που τόσο περπατησα να μάθω τους κήπους 

μαθητής μιλώ με τα συμφωνα γνωρίζοντας μόνο

τις ρίζες που πλαι μου κυλούν 

οργώνοντας τα φωνήεντα του κόσμου 

Γυμνός σηκώνοντας το πέλμα ανοίγω τα φτερά μου 

Κι απο οπου κοιταξεις μια φλουδα γεννα ένα χρώμα  !