Εκει που σμίγουν τα πουλιά

Να λοιπόν τι σου ζητάνε
οι σαλτιμπάγκοι της φωτιάς
να περάσεις το χειμώνα 

του περασμένου χθές
προσμένοντας μια κούφια άνοιξη

εκεί θα σου κόψουν τα μέτρα
θα σου μαντάρουν
τις τρύπιες υποσχέσεις
στα χρώματα των λουλουδιών
θα φανεί  η ραφή

κι εσύ θα φορέσεις στα μάτια
το κουστούμι των χρωμάτων
κλείνοντας πάλι τη μνήμη
στο χρονοντούλαπο
σαν περασμένη γενιά

αδειάζοντας τις θάλασσες
που κρύβουνε κορμιά 

χρόνων στυφών κληρονομιά
νυχτώνοντας την πείνα
στα όρη σ άγρια βουνά

ξεχνώντας το χιόνι
που αδιάφορα σου χάρισαν

χρεώνοντας σε κεραυνούς
πριν σου στερέψουν
την λίμνη που γένναγε φτερά

θα τους αφήσεις;

κοίτα .. η ανατολή ψηλά κρεμιέται
εκεί που σμίγουν τα πουλιά  

φυλάνε οι παπαρούνες
ζητώντας γη χωρίς κελιά!