Ελπίδα

Πως μύρισε ο αγέρας την ίδια γλυκιά αύρα
κείνη που ανάθρεψε τις σιωπηλές 
φωνές της παπαρούνας .
Μια ανάσα φτερούγισε στο περβάζι της
φορώντας ολομέταξο στεφάνι προσμονής.

Τίποτε δε χάθηκε μουρμούρισε
κι ένα χαμόγελο ζέστανε το μίσχο της .
Στα μάτια της πλανιόταν ο χορός της άνοιξης
κι απ τα πλευρά της κρέμονταν
μικροί σταλακτίτες που λίγο λίγο θα γεύονταν 
τον ήλιο στο καλοκαίρι της θάλασσας .
Μοσχοβολιές που γύρω της μοίραζαν αμέθυστο
καλούσαν τις μικρές διάφανες σταγόνες
στο παιχνίδι του καιρού.
Αντικριστά τα μάτια χνάρια παιδιού
κι ελπίδα της ώριμης νιότης
Φόρεσε πάνω της το χάδι τους κι έτρεξε
στη πίστα που γεννιούνται τα όνειρα
και βυζαίνει η ζωή τη ρόγα της ομορφιάς
Ένα φιλί κόσμος κι ανταμώνει το φως
στα χείλη τη λαλιά του αηδονιού!