Τόσο σε ξέρω

Τόσο που χώρεσα σε μια σπίθα 
π' άνθισαν τ άστρα του χιονιά 

Πάντα ήξερα που ήσουν 
δεν ξέρω πως αλλά το ήξερα 
ίσως τότε που κράτησα 
ένα σπόρο στα χέρια μου 
κι έπιασε βροχή 
Φύτρωσες 
ανάμεσα στα δάχτυλά μου 
κι έβγαλα τον ήλιο 
να σ αγκαλιάσει 
ίσως πάλι 
να ταν όταν σκαρφάλωνε 
κείνη η μπουκαμβίλια 
να φτάσει το φουρό του ουρανού
κι άπλωσα τα χέρια 
να νιώσω τα φύλλα της 
Ναι σε ήξερα 
πριν ακόμα μάθω για μένα 
ήταν καιρός που άκουγα 
τα καναρίνια 
κι άνοιγα τα μάτια 
να φτιάξω το δάσος 
τότε σε γνώρισα 
Eιχε ένα άρωμα η τριανταφυλλιά 
που μήναγε τον ερχομό σου 
Άλλο δεν μάθαινα 
απ το να ποτίζω τα λουλούδια 
α!! να βλεπες τα παρτέρια μου
διψούσαν το πέρασμα σου 
η μολόχα μου μιλούσε αδιάκοπα 
για κείνα τα αμάραντα 
Μα ναι έτσι σε είδα

ανθό ή γύρη
κερί ή νερό δε θυμάμαι
Σε ήξερα
όπως τα δάχτυλα που ακουμπούσα
στο τραπέζι μου
κι απ τα ίχνη τους πετάγονταν πεταλούδες
το στόμα τους μύριζε μια γαλάζια λίμνη
κι εγώ ένας μικρός ακροατής
στο τραγούδι της .
Κι αν ακόμα δε σου μιλήσω ποτέ
τόσα που έχω νιώσει
μου φτάνουν να βλέπω τον παράδεισο
κι αν δεν σε πάρω στα χέρια μου
τόση ζεστασιά σου χάρισα
που στην αγκαλιά μου κοιμάσαι
Τόσο σε ξέρω που χάραξα
στο βλέμμα σου τη ματιά μου
κι ειναι τόσο όμορφο
να σε κοιτώ
μέσα από μένα!