Πέρα από τα μάτια

Έσπασα την ομίχλη με τα δάχτυλα
Οι φουσκαλήθρες γίνανε
μικρές πυγολαμπίδες ,
στενά σοκάκια που πότιζαν
τη ράχη της ηλιόπετρας
Άρπαξα απ το χέρι
τα μάτια και προχώρησα
Οι μικρές λαχτάρες
άπλωναν τον ήχο
φυτρωμένα στο στόμα
χρυσάνθεμα και ρόδα
Πατώ στην άσφαλτο
και γελά με τα καμώματα
της σκιάς
Κορδέλες τα χρώματα
του δειλινού στα μαλλιά
σε φτάνω
στα λόγια που τρέχουν
στην ανάσα που φυσά
στο ανεμάκι
που γυαλίζει το δρόμο
στο μουρμουρητό
που χώρεσε στη φλέβα
στο πράσινο μίλι
που φόρτωνε κλαδιά της θάλασσας
στο φως που άστρο κοιμήθηκε
και ξύπνησε φλόγα
Tόσο που έτρεξα
κι ούτε που πρόσεξα
πως ..σε φορώ!