Στη μητέρα μου και σ όλες τις μανούλες του κόσμου

Μιλώ για σε

κι η φωνή μου ραντίζει μαργαρίτες 

τα μάτια μου
σκορπισμένα κύματα που δένουν ωκεανό
τα πόδια μου
κυκλάμινα στο βράχο της αγκαλιάς σου
η ανάσα μου
περιπλανώμενο χάδι στα μαλλιά των παιδιών
τα δάχτυλα ζεστά κλινοσκεπάσματα
να σκεπάσουν λιβάδια παπαρούνας
μια χούφτα καπνοί σπάνε στα χέρια μου
κι ανοίγουν πύλες
να πετάξουν λευκά περιστέρια
Στενεύουν λωρίδες άκαρπης σκιάς
να ξεμυτίσει η πλατιά θάλασσα του ήλιου

μιλώ για σε
και τραγουδούν τα άλαλα φεγγάρια
ασύνορα φωτίζουν
τα σωθικά μου μικροί τυμπανιστές γιορτής
τα χείλη μου ρόδα φωτιά
που χύθηκε πρώτο φιλί
και θέριεψε κυπαρίσσι
βουβή η γλώσσα μου κυλά
να ζέψει αναγραμματισμούς
σπουδάζοντας θαυμαστικά
με βέρες άσβηστης λαλιάς
χτίζοντας κάστρα για φιλιά
ο νόστος γίνεται χαρά
φωλιά για τα πουλιά

μιλώ για σε
σάρκα της σάρκας σου
βλαστός από την ρίζα της ζωής
ζέφυρος από τα μάτια του ουρανού
μα όσα κι αν πω μια αναλφάβητη μιλιά
θα δίνει τόπο στην καρδιά
με ένα γαρύφαλλο μικρο
να κουβεντιάζει στον καιρό
με απέθαντο βιβλίο
βυζαίνοντας δυο λέξεις
μαμά ..ευχαριστώ!