Βαρκαρόλα του ήλιου

Κι άνθισε τόσο ζεστά τούτο το πρωινό
Οι πετούνιες στην κουπαστή ζυγιάζουν 
την πνοή του ανέμου .
Οι άνθρωποι περνούν σαν ξυπόλυτα 
χαμόγελα που ξύπνησαν στο φιλί του αυγερινού 
Κομψοντυμένες φιγουρες που φόρεσε η άνοιξη 
Ζεστές καλημέρες που πετούν απο καρδιές 
που κόκκινα φτερά φορούν 
Η μικρή βαρκαρόλα του ήλιου ανοιγοκλείνει
το μάτι στα νιούτσικα φυντάνια .
Κι οτι φρέσκο μυρίζει ειναι η ευωδιά 
της άνοιξης του κόκκινου βυθού 
Γιομάτη λευκά άλογα κουδουνίζει η ψυχή 
κι ο αχός των λουλουδιών λογιών λογιών 
ήχους σκορπά καρπούς να δώσει νότες 
Και που σε κοιτώ να σεργιανίζεις 
ανοίγω φτερα αγέρι γίνομαι 
να σου χαρίσω αγκαλιά.
Θωρώ σε ομορφιά στο γαλανό σου 
πέταγμα φιλί στέλνω στον ουρανό σου!