Ανισόπεδες σκέψεις

Τι άραγε ζητάμε;
Θέλουμε τους πρόσφυγες
αλλά όχι στον χώρο μας
Μοιράζουμε ψωμί
αλλά μας τρώει η κόρα ή ή ψίχα
Ζητάμε την ειρήνη
οι μισοί στον κρόκο της ανατολής
κι άλλοι μισοί στη δύση
στο ασπράδι προσεγμένοι.
Μιλάμε για αλήθεια
μας πως μας βόλεψε του χρόνου η συνήθεια .
Κατηγορούμε τ αύριο που μας κλέψαν
άμοιροι κι ανεύθυνοι εμείς
στην πλώρη που μας δέσαν
Μικρές του κόσμου διαδρομές
τα μάτια μας στοιχίζουν
μα δες πως κουβεντιάζουν σε στιγμές
πως σαν θα βγουν οι αιτίες
τις αφορμές πάλι θε να ραπίζουν
Τι θέλουμε να αλλάξουμε
το θεαθήναι της σκιάς
ή να ρθει ένα ξημέρωμα
που η προβιά θα κρύβει
το χρώμα μιας ροδιάς
Το δήθεν μας το χάρισαν
το τάχα να γευτούμε
μα που αρμενίζουν τα όνειρα
και στόχο δεν κρατούνε
Αντιλαλεί η σιωπή στις βροχές
κουνά τις ανηφόρες
μα πες μου κόσμε που γυρνάς
να δέσω τις σφεντόνες .
'Ολοι ένα γύρω μια γιορτή
μέσα από  το κορμί μας
που να βρει η άνοιξη μια θέση
να δέσει την ζωή μας
Κι αφού εγώ ακροβατώ
κι εσύ στάχυ γυρεύεις
δός μου το χέρι σου να δω
πως πέντε δάχτυλα ενώνουν την παλάμη
κι ύστερα πάμε τη ζωή  απ την αρχή
κι έλα να ζήσουμε σαν άνθρωποι θνητοί
σπάζοντας της αλυσίδας το κελί
μαζί να δούμε του ήλιου το ποτάμι !