Ταξίδι στον κόκκινο μύλο

Φορέσαμε δυο παπούτσια στα χέρια
κι αρχίσαμε να περπατάμε
τίποτε δεν θα εμπόδιζε το ταξίδι
Ο ναύτης μόλις είχε καμακώσει ΄
ένα γερό κατάρτι
κι η χώρα φορούσε την ασπίδα της
Πάει καιρός που χε πλέξει την πανοπλία της
πηλός και δάκρυ είχαν στεριώσει στα πλευρά της
Κι εκείνες οι χαραμάδες που γέρνανε στ αμπάρι της
μολύβια και θάλασσες κουβαλούσαν
Άνοιξε τα πανιά του ο ήλιος
τι κι αν λίγοι φαινόταν οι ακροβάτες
τα διαπιστευτήρια τους τα χανε δώσει στη ζωή
Μήτε τ αγιάζι μήτε η φουρτούνα τα τσάκισε
Λύγισαν τα γόνατα της υπομονής για λίγο
μα κείνο τ απέραντο φύσαγε στα σωθικά της
Το κατάστρωμα μύριζε ξύλο οξιάς
κι όπως λογίζαμε τα όνειρα ακόμη τραγουδούσαν
Δέσαμε τα κουπιά στα πόδια
κι ότι γλυκολαλούσε ήταν εκείνο
το τραγούδι της συντροφικότητας
Χρόνια τώρα χουχούλιαζε στον κόκκινο μύλο
αχ !! και να άκουες πως μοσχοβολάν
τα αρμυρίκια σαν δίπλα τους περάσεις
μ ' ολάνυχτη καρδιά!