Ηλιοβασίλεμα

Ξεστράτιζε ένα ακόμα απόγευμα 
Άφηνε τα χέρια του ουρανού ο ήλιος 
κι άρχισε να κατεβαίνει τα σκαλιά 
για τις ράχες του βουνού
στ αντίκρισμα της θάλασσας
Χτυπούσε τα βλέφαρα ανοιγοκλείνοντας 
τους  κύκλους του.
Πως μάζευε τα μάτια του κόσμου στη χούφτα του!! 
Γύριζαν στα λημέρια τους οι σκέψεις που άφηναν για λίγο το νου
βουτώντας στα κύματα, ανακατεύοντας τα μαλλιά της άμμου, 
παίζοντας με τα βότσαλα που έσπερναν χαρές. 
Μα δες ..πως ένα ηλιοβασίλεμα άρχισε σιγά σιγά 
να κλείνει την πόρτα της μέρας .
Σαν άλλος στρατηλάτης όριζε τις φορεσιές της φωνής
γράμμωνε τα νερά των αισθημάτων στο χάρτη,
που έσερνε  το δρόσο του άνεμου .
Χάραζε το δρόμο της κοίμησης .
Κείνης της γλυκιάς θεάς που νύχτωνε στα μάγουλα γαλήνη
σκορπώντας τη μυρουδιά του γιασεμιού στις αυλές των ψυχών
ω!! χρυσοκόκκινο μου βέλος πως τραγουδάς 
ατόφιο το κόσμημα της πνοής!