Μάνα

Κεντάς
στα σπάργανα τον ήλιο
απ τις οδύνες σου
γεννιέται η χαρά
η αγκάλη σου ο κόσμος όλος
ζωσμένος με χάδια στοργής
αμάραντο ρόδο
τ ’ατέρμονο φιλί σου
κρύβεις στο στέρνο
ποτάμια υπομονής
σκέπαστρο απ’ απανέμι
κι ατσάλινης κορυφής
Μάνα ..
μεγαλώνεις ζωή
γιγαντώνεις ψυχή
περγαμηνές σου γράφτηκαν
να σου στολίσουν τα μαλλιά
οι μουσικές στησαν χορό
να σου χαϊδέψουν την καρδιά
γλύπτες σου σμίλεψαν κορμό
να αντέχει πάντα στο καιρό
ζωγράφοι πήραν χρώματα
πίνακα να σου φτιάξουν
στεφάνι πλέξαν οι θεοί
δική τους είσαι διαλεχτή
μα εσύ …με ένα χαμόγελο
μοιάζεις με νότα μαγική
που ξεπηδά απ το βυθό
πετά σε γαλανό ουρανό
αμόλυντο το σ αγαπώ
ισόβιο γλυκό πιοτό
άγγελοι σου δωσαν πνοή
η ζήση σου σε ουρανό και γη
ναναι το τέλος κι η αρχή
‘’Μάνα’’ όλα εσύ !