Κι ειναι εκείνα τα λουλούδια

που πάντα θα μοσχοβολάν
πάνω σου
στο δέρμα
στο χώμα της καρδιάς
Κει που μυρίζουν
οι στάλες της βροχής
σαν βήμα λιόσπορου
ναι κεινοι οι σπόροι
θα μεγαλώνουν
μέσα σου σαν άνοιξη
και έτσι θα ανθίζουν
οι μυγδαλιές της φωνής της .
Ναι κείνα 
τα λίγα στάχυα
που κατάφεραν
να τυλίξουν το ειναι σου
κεινα που ζεστά
κράτησες
παραμελώντας το χειμώνα
φυτεύοντας 
στην γλάστρα των ματιών
τα πιο ακριβά αστέρια  
... της αγάπης !