Στον κύκλο του κόσμου

Σιγοψιθύριζε το χάραμα το τραγούδι της

κι ήταν σαν να ανήγγειλε τον ερχομό αγγέλου

Χρυσαλλίδες έστρωναν πορφύρας φως
στα κοραλλένια κύματα που άπλωναν μύριες πυγολαμπίδες

Δένανε τα κορμιά τους οι σπίθες κι αντάμωναν το άγγιγμα τη ζεστασιά
χορεύοντας με χέρια τεντωμένα υμνώντας την ανάσα της φλόγας της

Κένταγε η γαλήνη με βελόνι της το άσπρο σύννεφο
κι ο αργαλειός της έπλεκε τα πανωσέντονα της σιγής της

Ένα τριφύλλι έβαφε τα κορδόνια του με χρώματα της ίριδας
τα γυάλιζε με αχτίδες του ήλιου σταυρωμένες στα ξέμπλεκα μαλλιά της

Τ’ όνειρο πότιζε το πέλμα του μ ανεμοσάνδαλα
μέτραγε το χνάρι απ το βελούδινο δέρμα των ποδιών της

Οι παλμοί χτυπούσαν τύμπανα χαράς σε νότες νοτισμένης ευωδιάς
ατέρμονη κοιλάδα με γοργοπόδαρα φτερωτά άτια η μελωδία της

Το δείλι κατέβαζε τα βλέφαρα ακουμπώντας τις άκρες τους
στο σμιλεμένο βράχο της ανέγγιχτης ομορφιάς της

Η νύχτα κάλεσε τη μέρα σ αγρύπνια προσμονής
τα άστρα της αναμμένα κεριά στο πέρασμα της
στόλισε το φεγγάρι μ ασημόσκονη κόκκινων διαμαντιών
φόρεσε τ’ άρωμα από τη γύρη λευκών κρίνων και γιασεμιών

Οι ώρες …..οι στιγμές…. μικρές ανάσες γήτευαν το κάθισμα του χρόνου
θώπευαν το προσκέφαλο με πούπουλα ονειρεμένων φιλιών

Το σύμπαν μια κουκκίδα άμμος στ απέραντο της μορφής της
ακουγόταν αντίλαλοι απ τις καμπάνες που ηχούσαν σε ρυθμό ψυχής

Γιόρταζαν οι αιώνες την απέθαντη πνοή της
αγκάλιαζε η γη τον ουρανό λικνίζοντας
τα σώματα στην πίστα του παντού
χορεύοντας βάλς σε κύκλο καρδιάς σε κάδρο του πάντα

Γλάροι ένωσαν τα φτερά στου κόσμου τα διάφανα νερά
μίλια…… στόλιζαν βότσαλα ακρογιάλια.. σ απάτητα νησιά

Κόκκινα πέταλα ηχηρά ξεχύνονταν από κλαδιά
απ τ’ απέραντου την άκρη …ξεπροβάλει η αγάπη !