Τόσο απαλά που έπεσε το λιόγερμα 

στα χέρια μου που ακόμα κι εκεινες οι πετουνιες

που σκόρπισαν στα μάτια ζήλεψαν 

το πέπλο της γαλήνης του 

Kι αυτά τα μικρα γιορτάνια της ποίησης 

πως απ το παράθυρο του κόσμου 

μεγάλωναν στα στήθια άνοιξες που μιλούν

στη ράχη μιας πεταλούδας

ζεστα που μυρίζουν το άρωμα του ιάκινθου

α ομορφιά μου ! χτυπά του ήλιου ο ήχος

κι εσύ της καρδιάς εισαι στίχος !