Λάμπα θυέλλης

Τόσοι πόλεμοι ,τόσοι καπνοί 

ξεγυμνωμένος φόβος 

σε ανώριμο σεργιάνι 

κι ανάμεσα μια λειτουργιά 

πρόσφορο στο δείλι 

Παράξενη τούτη η άνοιξη 

γιομάτη αντηλιές και μπάζει φως

ζυγώνει άνυδρη στέρνα και ξεδιψά 

φιμώνει τα αμίλητα κι ακούονται λαλήματα

πέφτει χορός νερού κι ανάβει η φωτιά 

Κατοικώ στο κρύσταλλο της θάλασσας

και η ματιά απ τη στεριά με χαιρετά 

κυκλάμινα τα χέρια μου 

ροβόλησαν τον άνεμο του κάμπου 

πόδια χωρίς αναπαμό γυρεύουν 

ρίζες της ελιάς

στο περιβόλι της Γεσθημανής 

Παράξενη τούτη η άνοιξη 

Μικρός του τόπου φυτευτής 

τελάλης άγραφης μουσικής 

κι εσύ λάμπα θυέλλης που φοιτά

να δένεις κάβο στα βουνά 

Με το βιολί και με τ' αδράχτι 

πλέκει η μέσα μας χορδή 

αγάπη σε άσβηστη γραμμή !