Αγαπώ τους ανθρωπους 

που τολμουν 

να ειναι και να φαίνονται 

ο εαυτός τους

ζεσταινουν τους ώμους 

με τα δικά τους φτερα 

ολόκληρα, μισά, σπασμένα 

αλλα οχι δανεικά  

Αγαπώ τους ανθρώπους 

που η σιωπή τους εναι 

ενα απαλό χάδι 

ο λόγος τους 

μεστός, γλυκός, σκληρός 

αλλα σίγουρος

για τα χείλη του 

Αγαπώ τους ανθρώπους 

που ξέρουν 

να γελουν , να χορευουν 

να ματώνουν στις πίστες 

να γδερνονται , να λιάζονται 

κρατώντας στα δάχτυλα 

μια φέτα ήλιου του ζω 

σκεπάζοντας το υπάρχω 

Εκεινους που απλα περπατουν 

στο πλαι σου κι αφήνουν 

τη σκιά τους για συντροφιά

Τους κουβαλάς οπου πας οπου σταθεις 

γιατι κερδισαν τη γωνιά τους 

στην καρδιά σου 

εγιναν ενα με τη φλέβα σου  

Κι εχει τόση ομορφια 

να τραγουδάς στη συννεφια 

ολάνθιστο το δρόμο !