Μυρίζει γιασεμί 

Ξέρεις τι μου λειψε

εκείνο το γέλιο 

που φώτιζε στα χέρια μας

καθώς κυλούσε η ώρα 

να μεγαλώσει το μπόι μας

κι ύστερα πάλι 

πως ανταμώναν οι κορφές

λαλούσαν θαρρείς πετεινάρια

να ξυπνήσουν την μέθη

στις μύτες του ουρανού  

να τώρα φόρεσα στα μάτια 

την κοιλάδα που τρέχουν 

τα άλογα της φλόγας 

και πάλι σε βρίσκω 

να ιστορείς τ ανέφελο 

μεσημέρι κι ακόμα η χαραυγή 

μοιράζει χρώματα !