Μικροί τυμπανιστές

Μέρες αγάπης λένε 

Κι εχει άραγε μέρες η αγάπη ;

Μικρά κουδουνίσματα
τυμπανιστές για να ροδίζει 

το φεγγάρι αστράφτοντας 

μια πινελιά πάνω στο μοβ 

και με ρωτάς

γιατί  έτσι τις λένε

Ίσως γιατί θυμόμαστε 

πως ήμασταν παιδιά

κεινα τα πάνινα κουκλάκια

ανάβουν μέσα μας φωτιά

Ξυπνήστε φωνάζουν

μεγάλωσαν οι μικροί 

καιρός να μικραίνουν οι μεγάλοι 

κόψτε τις μέρες και κρατήστε την αγάπη 

Τα χάρτινα καραβάκια που στόλιζαν 

το κλαρί του δέντρου απομακρύνθηκαν

και στήθηκαν τα φώτα 

Ξεδιπλώστε πανιά μουρμουρίζουν

θα ηρεμήσει η θάλασσα 

και θα φανούν οι αφροί στους βράχους 

γεμίζοντας ταξίδια 

Δε χάθηκαν τα όνειρα 

σκόνταψαν πάνω σε ρωγμή 

μα γίνανε φυσαλίδες 

και χώθηκαν σε κάθε μια ψυχή 

Ότι περπάτησε στο ήλιο

ειναι ένα άσβηστο κερί 

στο χάραμα φυτρώνει 

και στο σκοτάδι 

δάδα και λάβδανο μαζί 

Κράτα το χέρι μου και πάμε 

έπεσε βράδυ και το τραγούδι της σιγής

με ένα βιολί και μια άρπα μας καλεί !