Στα σγουρά του μαλλιά

Θα μπορούσε να πει κανείς αν τον κοιτούσε

από μακριά πως είναι ένα όμορφο παλικάρι
καθισμένο στο ακρογιάλι της θάλασσας
με το βλέμμα στα ανοιχτά του ουρανού
Αγέραστο με την ικμάδα του να ζωγραφίζει
καιρούς που πέρασαν και εκείνους που θα ρθουν
Στα σγουρά του μαλλιά καρφιτσωμένοι κύκλοι
που αναποδογύριζαν στα κύματα και πάλι από την αρχή
Ζοφεροί καιροί σαν στίγματα μελάνης
έπεφταν στο ακριβό του πουκάμισο
και εκείνος ο σηκωμένος γιακάς κρατά πάντα
το βήμα ορθό .
Χτυπά  τα σήμαντρα στις μύτες των παπουτσιών

Μικρές πινελιές τα χρωματιστά του κουμπιά
γελούν στις αυλές των στιγμών .
Κει που πετούν οι ανταύγειες ξαπλωμένες 

στις ουρές των χελιδονιών .
Νιούτσικα ζουμπούλια που απλώνουν
τα φτερά τους στο χώμα του νου , της καρδιάς
του ζω πλάι στην ίσια γραμμή του υπάρχω .

Δυο χείλη που αδιάκοπα φλυαρούν το χθες
και γλυκοφιλούν  τις ανάσες του αύριο,
δίνοντας εντολές στους κορμούς των δέντρων
να ψηλώσουν τις ρίζες τους,
χαμηλώνοντας το μπόι των μίσχων
Πως μοιάζουν τα χέρια του με ακριβές βεντάλιες
που διπλώνουν τις πτυχές τους στη βροχή
κι ανταμώνουν την ζεστασιά στο χνώτο του ήλιου .
Τι όμορφος άντρας ΄΄ ο χρόνος ΄΄
αλύγιστος κωπηλάτης στα βαθιά νερά .
Πόνος  και χαρά από αντάρτη δρόμο
γέννα από κοράλλι  στης ζήσης τη χρυσή  αμμουδιά!