Οι άνθρωποι  αγαπούν 
απ όπου κι αν βρίσκονται 
βλέπει πιο πέρα 
κι απ τα μάτια η καρδιά 
χάδι απαλό του αγεριού γίνονται 
ψίθυρος στο θρόισμα των φύλλων
τελάληδες πουλιών 
άστρα το φως της γης να υμνούν 
νεράντζι και σταφύλι  
πιοτί, γλυκό του κουταλιού 
στης θάλασσας τα χείλη 
Φυλάξου φθινοπώριασε 
να φοράς την ψυχή μου !